Sen o dolinie

Znowu w życiu mi nie wyszło,
Uciec pragnę w wielki sen,
Na dno tamtej mej doliny,
Gdzie sprzed dni doganiam dzień,
W tamten czas, lub jego cień.

Znowu obłok ten różowy,
Pod nim dom i tamta sień,
Wszystko w białej mej dolinie,
Gdzie sprzed dni doganiam dzień,
Jeszcze głębiej zapaść w sen.

Późno, późno, późno... późno jest,
Sam wiem, że zbyt późno jest,
By zaczynać wszystko znów.

Późno, późno, późno... późno jest,
Sam wiem, że zbyt późno jest,
By zaczynać wszystko znów.

Znowu szarych dni pagóry,
Znów codziennych rzeczy las,
Wolę swoją znów dolinę,
Obok której płynie czas,
Szuka jej, kto był tu raz.

Adam Sikorski

Sen

Mój piękny Morfeuszu
zabierz mnie do swego świata,
pozwól w nim pozostać,
pozwól w nim zamieszkać.
Daj wytchnienie, zrozumienie,
ukojenie od znanego.
Ma iluzjo kolorowa
tylko w twych objęciach 
mogę myśleć o tej jednej,
mogę być z tą najwspanialszą.
Więc dlaczego mnie wyrywa 
z tej utopi ranek?

tlące nadzieje

Kolejny dzień 
obok nikogo
Kolejna chwila
z którą nie mogę 
się podzielić
Następny moment 
życia w samotności
Następny oddech
pustego serca 
pozwalający trwać
Potrzeba bliskości 
tli w duszy 
potrzebę miłości
Utraconej 
Niespełnionej
Nieprzeżytej
Jeszcze jeden wdech
niech zapłonie 
Życie

lepsze ?...

Zaznać szczęścia na krótko
po stokroć lepsze 
aniżeli żyć samemu zawsze.
Mieć dla kogo żyć 
po stokroć lepsze
aniżeli samotnie siedzieć w klatce.
Popełniać błędy w życiu
po stokroć lepsze 
aniżeli być ideałem.
Robić to co się kocha
po stokroć lepsze 
aniżeli podążać bez celu.
Pozostawić po sobie ślad
po stokroć lepsze
aniżeli poddać się codzienności.
Żyć pełnią życia 
i nie poddawać się stagnacji.

Milczenie

Życia obecny bieg
tak szybki 
tak głośny
nie pozwala myśleć.
Chcę zatrzymać się 
na krótko 
na chwilę
móc wyciszyć się.
Musisz zrozumieć mnie
taki jestem
taki pozostanę
chcę jak najdłużej
pozostać sobą.

Od autora

Piszę z głowy
wkładając serce
Przelewam słowa
na biały papier
Zapełniam strony
niebieskim atramentem
Dziś znów ktoś odszedł
w pamięci zostanie
Cykl życia
znów krąg zatoczył
Sprawiając że ktoś 
w bólu swym
Usłyszy:  przyjdź
pomogę Ci
Ulgę przynoszę
Od Ciebie tylko
będzie zależało
Co zrobisz?

Czekam każdego dnia na Ciebie, a Ty nie przychodzisz.

Zbliża się nieubłaganie
wielkimi krokami
ta na którą czekam.
Nie udzielam jej pomocy
Sama mnie zastanie.
Każde miejsce będzie 
dobre dla niej
Puka do drzwi każdego
przechodzi przez próg
wita Cię.
Choćbyś był gotów 
i tak Cię zaskakuje.
Dla niej czas
Na nią czas
Dla ciebie wieczność
na całą wieczność.
Przyjdź i do mnie 
Pozwolę przytulić się
Daj mi odetchnąć.

Tęsknota

nie mam nic
co mógłbym Ci dać
nie mam nic
co mogłabyś chcieć
W mym sercu
płynie tylko krew 
przenosi wszytko to 
czym umysł chciałby żyć
rozcieńcza jedną rzecz
Tęsknotę 
za mą duszką

dla marzenia

Oddam Ci serce,
byś je mogła złamać.
Oddam Ci duszę,
byś ją mogła kusić.
Oddam Ci ciało,
byś je mogła skruszyć.
Oddam Ci umysł,
byś min mogła manipulować.
Oddałbym Ci wszytko,
abyś była tylko moja. 

chciałbym żyć w swym śnie

Kroczę przez ciemności
Otoczony przez piękno mroku
Na mej drodze cienie
U jej kresu światło
Podążam ku niemu
Jednak nie jest mi pisane
Otwieram oczy
Mój świat się nie zmienił
Noc wspaniała noc

żyć w obecnych czasach to prawdziwe wyzwanie...

Przyszło mi żyć w epoce prohibicji,
lecz jest to prohibicja inna niż te przebyte
wiąże się z rozczarowaniem,
rozgoryczeniem, brakiem stabilności.
To życie, w którym brak znajomości,
doświadczenia i wykształcenia,
przekreśla szanse na zarabianie.
To prohibicja pracy, którą propagują na szczycie,
by, o ironio żyło się lepiej.
Tu się zapytuje, lepiej komu?
Najbogatsi stają się jeszcze bardziej zacni,
a najbiedniejszym odbierane są ich potrzeby.
Czekam na decyzje, które mają zmienić nasze życie,
ale one nie nadchodzą.
Czasem zaczynam tęsknić za epoką, w której się urodziłem,
tak znienawidzonej, a jednocześnie utęsknionej.
Może tylko mnie tak się wydaje,
ale życie kiedyś było o wiele prostsze...

Może to być najnowsza moda, lecz szybko zweryfikowała ją pogoda...

fot. PAP/EPA / Valdrin Xhemaj

Śnieg

 

Ile dziś skrzydeł ptasich spadło i zgasło,
jakbyś sam w anielski ich trzepot się dostał?
Rzeźbi cisza spokojny gotyk - blanki, miasto
na maleńkich wieżach ostów.
Płacz, płacz w rozdwojone wrota snów:
po obłoki zasypany w spokój.
Jak po szeregach głów,
po głowach zasypanych,
po stopniach zamarzłych powietrza wstępujesz najwyżej,
w glorię marmurowych obłoków.

Krzysztof Kamil Baczyński

Wszystkie nasze plany, założenia, nadzieje , w sposób często dość brutalny, weryfikuje życie. Choćbym nie wiem kim był, ile zarabiał, jakie miał wpływy, zawsze pozostanę sobą - człowiekiem, który popełnia własne błędy, na nich się uczy i przekazuje to, co najważniejsze w doczesnym życiu:

Nigdy nie żałuj i ciesz się każda chwilą - to Twoje chwile, Twoje szczęście. 

 

Trzymając się kurczowo swej liny, nie dajemy sobie pomoc nikomu, kto wyciągnął do nas dłoń dzięki, której może pomóc wejść nam wyżej …

Gdy dni już krótsze
Noc uwalnia swe uroki.
Sen przejmuje duszę Twą,
Tylko ranek może mu przeszkodzić.
Świat iluzji znika wnet,
Rzeczywistość bierze Cię pod rękę,
Pokazując życia sens.
Ty próbujesz ubiec ją,
By powrócić w lepsze miejsce
I po linie Swej chcesz uwolnić,
Przytłumionej życiem, piękno duszy.
Przemijanie nie nadkruszy Jej,
Dla mnie Tylko to ma sens.

Przychodzi taki dzień, kiedy wszytko co do tej pory było piękne i nieskazitelne przemija, pokazując co naprawdę się liczy.

Kwiat usechł.
Uroda minęła.
Serce bije wolniej,
Życie czas nadszarpnął.
Jedyne co trwałe 
to jedna chwila,
godziny męczarni.
Z tą jedną chwila,
Zapamiętaj mnie,
w dniu święta nieobchodzonego.
Jestem dla Ciebie 
moja jedyna 
Walentyno.